skrawek trzeci

Każdego dnia w głowie brzmiały Jej słowa siatkarza. Codziennie musiała się z nimi mierzyć. Nie lubiła walczyć ,ale każdego dnia toczyła walkę z samą sobą. Chciałaby móc wymazać z pamięci słowa, które tak bardzo Ją zraniły. Choć Jej dusza nie była w dobrej kondycji , wciąż godzinami przesiadywała w szpitalu. Któregoś dnia jedna z dziewczynek zadała Jej pytanie. Trudne . Może nawet zbyt trudne.

-Dlaczego ten Pan tak brzydko do Ciebie powiedział? –usłyszała z ust ośmiolatki

-Księżniczko , niektórzy ludzie czasem wypowiadają słowa, które ranią drugą osobę. Często bywa tak, że nawet nie wiedzą jak bardzo może to kogoś zaboleć. – odpowiada

-Ale ten Pan nawet nie mógł tak powiedzieć. Przecież to Ty przychodzisz do nas codziennie. To Ty jesteś naszą ciocią. On przyszedł tylko raz . Na kilka godzin. – do Jej uszu dotarły słowa, które sprawiły ,że z Jej oczu popłynęło kilka łez.

-Skarbie przecież wiesz, że będę z Wami zawsze. – uśmiecha się lekko , gładząc po włosach ośmiolatkę

-Myszko muszę już lecieć , bo wiesz ,że zbliża się pora spania. – delikatnie całuje w czółko dziewczynkę i wychodzi z sali

Po wyjściu ze szpitala ,siada na jednej z pobliskich ławek. Pozwala sobie na uronienie tych kilku łez. Jej nadwrażliwość właśnie w takich momentach doskonale daje o sobie znać.  Przejmowała się wszystkim co działo się wokół Niej. Nie potrafiła nawet tego wytłumaczyć. Nigdy w życiu nie chciała czegoś w sobie zmienić. Gdyby miała taki wybór teraz, pragnęłaby być kimś silniejszym. Chociaż może po prostu chciałaby nie spotkać osoby, której słowa tak bardzo Ją skrzywdziły.

 

 

*

Dziękuję . Dziękuję za to ,że komentujecie. Dziękuję za to ,że jesteście. Napisałam ,że to być może ostatnia historia stworzona przeze mnie . Znów się pomyliłam.  Stworzyłam już 2 historie i 3 jednoparty, być może kiedyś je opublikuję.  Dziękuję <3